23-01-2022

Vandaag ben ik met mijn vriend de 5 kilometer wandeling gaan maken op het landgoed Plantloon. De reden dat dit landgoed mijn aandacht trekt is dat ik met mijn klasgenoten momenteel bezig ben met het maken van een rapport over de omgeving van Waalwijk. Hierbij heb ik vernomen dat de drie grootste onderwerpen op dit landgoed cultuurhistorie, natuur en uiteraard recreatie zijn. 

Ik was erg nieuwsgierig naar de cultuurhistorie. We hebben de auto neergezet op de kleine parkeerplaats op de Burgemeester Smeelelaan. Zodra je het landgoed binnen loopt zie je aan je rechterzijde al het Galgenwiel, een wiel dat is ontstaan in 1658 toen de Hoevenaarsdijk bezweek. Ongeveer 100 meter verder kom je ook de schietbaan tegen. Dit is een grote heuvel die gelijk in het oog springt. Deze schietbaan is in 1936 aangelegd voor de Waalwijkse burgerwacht. Dit zijn vrijwilligers die ondersteuning boden bij het handhaven de orde en rust. De baan zelf was 100 meter lang en eindigde met een kogelvanger. Echter in 1940 was de baan opgeheven door de Duitsers (De Potter, 2021). 

Een stuk verder lopen we over een brug het Galgenwiel over een heel stuk bos in. Dit is een combinatie van dennen, berken, beuken en eikenbomen. Er is veel belangstelling met name van gezinnen en hondenbezitters. Wat me wel opvalt is dat er in het begin staat honden aan de lijn maar ik denk dat ik wel voor 90% de honden los heb zien lopen. Wellicht dat in de winter de regels hiervoor anders zijn. Op een gegeven moment verschijnen de beukenlanen. De lanen zijn heel statig en gaan zo diep in de verte dat het een bijzondere indruk achterlaat. Ik vraag me af hoe het hier is in de zomer of in de herfst. 

Na een stuk te hebben gewandeld komen we aan de linkerkant een heel mooi boerderijtje tegen. Je kan zien dat hier veel geschiedenis heeft afgespeeld. Voor de boerderij staat ook nog een eeuwen oude kar die vroeger getrokken werd voor op het land. 

We vervolgen onze weg rechtdoor maar ineens zijn we de route pijlen kwijt. We zijn maar op avontuur verder gelopen maar toen we ineens een fietspad tegen kwamen waren we toch maar even gaan kijken. We bleken ver van de route te zijn afgedwaald. We zijn teruggelopen en kwamen uiteindelijk de rode pijl weer tegen. Blijkbaar had een grappenmaker de pijl rechtop van rechtdoor neergezet in plaats van linksaf. 

Weer op de juiste route valt ons op dat we verschillende spechten horen. We proberen ze te zoeken maar ze lijken te ver weg voor mijn verrekijker. Dan opeens horen we het geluid van een specht maar een stuk lager en heftiger van geluid. We gaan op het geluid af en ineens was het geluid achter ons. We zien daar een prachtige zwarte specht. We staan stil en filmen de specht. Met mijn verrekijker heb ik de specht scherper kunnen zien. Een mooi rood kapje en flinke klauwen.

Nadat de specht wegvloog vervolgden we onze weg langs een smal laantje met Amerikaanse eiken. Het valt me op dat aan de linkerkant rabatten liggen. Achter elkaar het hele laantje lang. Ik had van rabatten gehoord maar niet dat ze hier waren. Dus een leuke verrassing erbij. 

Aan het einde van het laantje zien we de lang verwachte plek waar restanten liggen van de oude turfvaart. Dit vond plaats rond de 14e eeuw. Dit is voor de eerste keer dat ik een duidelijk bordje zie waarop informatie staat over de cultuurhistorie.  Een stukje verder zie je de bekende hoeve en boerderij Plantloon. De boerderij ziet er klein maar heel mooi en ouderwets uit. Je waant je hierdoor een klein beetje terug in de tijd. 

Een stukje verderop zijn we uitgekomen aan het andere uiteinde van het Galgenwiel. Het water van het Galgenwiel is zwart en staat stil. Doordat het zo stil staat zie je de bomen aan de zijkant zeer goed gereflecteerd in het water. Dit ziet er prachtig uit en het lijkt net een onderwaterwereld. Ook loop ik langs iets kleurigs dat op de grond ligt. Eerst loop ik voorbij omdat het zo klein is. Maar het blijft in mijn hoofd dus ik loop terug. Het blijkt een mooie wants te zijn. Hij leeft helaas niet meer maar ik heb nog wel een mooie foto ervan kunnen maken. Er zijn honderden soorten wantsen in Nederland. Wantsen drinken allemaal sappen. De ene drinkt bijvoorbeeld plantensappen en de ander insectensappen. Dit doen zij met hun snuit. Dit is een meidoornkielwants. Wantsen lijken op kevers maar hebben een paar verschillen. Eén verschil is dat zij een schild hebben boven de vleugels. 

Het is een geweldig landgoed en echt de moeite waard. Ik hoop dat Natuurmonumenten in de toekomst wel meer bordjes zal plaatsen met verhalen over de cultuurhistorie.